ما

- ما را می‌گردند

می گویند همراه خود چه دارید؟ 

ما فقط

رویاهایمان را با خود آورده ایم.

«سید علی صالحی»

ما فقط رویاهامان را با خود آوردیم...

سنجاقشان کردیم روی سینه مان، مثل یک مدال افتخار.

و راه افتادیم تا چرخ چرخان فلک را مفلوک کنیم..

چشم چرخاندیم دیدیم بقیه دارند پوزخند می زنند به سرخوشی مان از دنیا، به جنگیدنمان، به لبخندهامان

دیدیم چشم چپ دارند به رویاهامان، درشان آوردیم گذاشتیم در جیب هامان و دوباره راه افتادیم در دنیا... ما یادمان رفتشان، رویاهامان را راحت فراموش کردیم...

نگو جیبمان سوراخ بوده.

و حالا دیگر هیچ هیچ نداریم از خودمان، جای مدال هامان تکه های زباله چسبانده ایم روی پیراهنمان و هیچ کس دیگر حتی پورخندمان هم نمی زند.. سرمان را کرده ایم ته افکار پوچ و بی سر و ته... دست هامان را ته جیب های سوراخ.

و مستانه تلو تلو می خوریم!

پ.ن: باید باز شروع کنم به نوشتن اینجا. اما هیچ بایدی وجود ندارد. :)

متن هم قدیمی است.